ยังไม่รู้

ชีวิตยังมีความสุขอยู่ ยังรู้สึกว่า ตัดสินใจถูกที่มาอยู่ปาย

เดือนที่แล้วมีเรื่องที่ไม่สบอารมณ์่หลายเรื่อง

เรื่องที่ 1 เป็นเรื่องน้องชายโทรมาขอตังค์
มันน่าเบื่อมาก ที่พวกเขาใช้ชีวิตแ่บบไม่มีการวางแผน ไม่ตัดสินใจทุกอย่างให้รอบคอบ
ได้แต่สร้างปัญหา แต่ไม่แก้ไขปัญหาบ้างสักเล็ก ก็ไม่

เมื่อมันพอกหางหมู ก็โทรมาขอตังค์


เราจะทำอะไรได้
ถ้าพวกเขายังยืนกรานที่จะเลี้ยงลูกแบบนี้ ทำความสะอาดบ้านไม่เป็น ไม่ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน ไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่ ใช้จ่ายแต่เิงิน เล่นเกมส์ อยู่กับเวลาว่าง ๆ ไม่เป็นไม่อ่านหนังสือ เรียนหนังสือไปงั้น ๆ เหมือนให้มันจบ ๆ ไม่ได้ไปหาความรู้ ไม่รู้เรียนไปทำไม ไม่ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์
ดูแล้วไม่รู้ว่า ให้ลูกเกิดมาทำไม
เพราะดูแล้ว ไม่เกินอายุ 20 ก็คงทำใครท้อง ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงท้องก่อน อายุ 20

ฉันรู้สึกว่า ฉันยังไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลี่ยน น้อง ๆ ได้ แล้วเราจะหวังให้คนอื่นแก้ไขการใช้ชีวิตที่ถูกได้ยังไง

ฉันก็เลยจะเลิกสนใจว่าพวกเขาจะอยู่กันยังไง
ช่างแม่ง อยากจะทำชีวิตให้มันมีปัญหาก็ทำต่อไป
เพราะถ้าเราไปยุ่ง เราก็ต้องมานั่งทำงาน แล้วก็โอนเงินไปให้พวกเขาแน่ ๆ

ไม่ได้เสียดายเงินที่จะให้น้อง ๆ
แต่ถ้าเขาขอมาเพื่อจะเริ่มต้นการลงทุนสักอย่าง ตั้งใจทำ ชอบทำ จะไม่ว่าเลย

แต่นี่ ขอตังค์เพื่อจ่ายค่าเล่าเรียน ค่าบัตรเครดิตที่ค้างไว้ 20000 กว่า
ไม่รู้ไปรูดอะไรนักหนา ไม่มีตังค์แต่ไปรูดการ์ด ไม่เข้าใจเลย

นี่ไงหล่ะ เหยื่อของบัตรเครดิต
ไม่ได้ด่า บัตรเครดิต แต่ด่าคนใช้ ที่ใช้ไม่เป็น
ตัวบัตรมันก็มีประโยชน์ ตรงเราไม่ต้องพกเงินเยอะ ถ้าเรามีเงินในธนาคาร ก็รูดไป
เราไม่ควรรูดเกินเงินที่มี
หรือถ้าจะรูดเกินก็ต้องแน่ใจว่า เราจะหาเงินมาใช้ทัน คือเราอาจจะรูดเพื่อไปลงทุน แล้วได้กำไรเป็นผลตอบแทนเอาทุนไปคืนบัตรเครดิต

ฉันรู้สึกว่าฉันเปลี่ยนโลกนี้ไม่ได้จริง ๆ มันคงต้องดับไป จะเร็วหรือช้า ก็ดับ
อยู่ให้เป็นสุขดีกว่า

เรื่องที่ 2