โครตรักเอ็งเลย

ประมาณเที่ยงคืน ยังไม่ง่วงก็เลยหยิบ หนังเรื่อง โครตรักเอ็ง มาดู
จนหนังจบ ไม่อิ่มเลย

ปัญหาหนังไทย ยังคงเป็นปัญหาเดิม ๆ
บทหรือประเด็นของเรื่องดีอยู่แล้ว แต่คุมประเด็นไม่อยู่ เหมือนผู้กำกับยังเป็นคนโลภ อยากได้หลายอย่างในหนัง 2 ชั่วโมง
อยากได้หนังรัก หนังตลก หนังหักมุม หนังผี หนัง fantacy หนังช่วงหนังเละมาก ยัดเยียดทุกอย่างจนเสียของ

มีวัตถุดิบดีอยู่แล้ว ตัวละครเล่นดี เพลงเพราะ ฉากก็ดีแล้ว
ถ้าเป็นเรา เราจะจบเรื่องตั้งแต่นางเอกตาย แล้วพระเอกก็เศร้าที่ทุกอย่างไม่สามารถกลับมาเหมือนเดิมได้

แล้วฉากที่พี่พิงเล่น ก็เปลี่ยนเป็น พระเอก นางเอกที่เด็กกว่า เป็นบทที่จะปูให้คนดูเห็นว่า
ทั้งคู่พบรักและมีความรักกันได้อย่างไร ชอบไปกินข้าวที่ไหน ชอบทำกิจกรรมอะไรด้วยกันอย่างสนุกสนานตามสไตล์้


ช่วงที่พี่พิงเล่นกะน้องกิม เป็นฉากที่แย่มาก เล่นก็แย่ ไม่รู้สึกว่าประทับใจหรือตลกอย่างใด
สมกับที่เราก็รู้สึกกะพี่พิงว่า พี่พิงเป็นคนที่ไม่ตลก เพราะเป็นพ่อครัวที่ไม่กลมกล่อม ชอบยัดเยียดมุกตลกใส่คนดูแบบไม่เนียน

ช่วงครึ่งหลังที่เป็นหนังผี แล้วก็หักมุมหลอกคนดูเรื่องเดี๋ยวตาย เดี๋ยวไม่ตาย ไม่สมเหตุผลและไม่ตลกเลย มัวแต่คิดจะหลอกคนดูให้ได้ โดยไม่สนใจเนื้อเรื่อง

วิจารณ์น่ะง่าย ให้ทำเองก็ทำไม่เป็นค่ะ ได้แต่ดู
แต่พวกผู้กำกับ พวกคุณเป็นคนทำหนัง ก็ต้องเรียนรู้ที่จะทำหนังให้มัน smooth น่ะ

หนังไทยที่ดูแล้ว เกือบดี ประมาณนี้ ก็มีเรื่อง เรื่องรักน้อยนิดมหาศาล หนังมันดีอยู่แล้ว ถ้าตัดฉากตลก
พวกมาเฟียหัวโล้น ที่เล่นตบหัวกันไปมา มันไม่สมจริงเลย ตั้งใจจะตลกซะงั้น
เหมือนผู้กำกับ กลัวหนังไม่สนุก ไม่ตลก ก็เลยเติมตัวตลกเข้าไป เสียรสหนังหมด

ช่วยตอบหน่อย "มาปาย ไปเที่ยวไหนดี"

ด้วยความที่อยู่มานานถึง 11 ปี เปิดร้านมาก็ 10 ปีกว่า
เราก็มักจะโดนคำถามซ้ำ ๆ อยู่นั่นแหละ
ว่า "มาปายไปเที่ยวไหนดี"

บางทีก็มึนนะ ไม่รู้จะตอบว่าอะไร
ขนาดน้องแซะ น้องอิ๋ม น้องกิ๊ก เกิดในปาย แต้ ๆ (เป็นน้อง ๆ ที่ร้านมิตรไทย ถ้าใครมาเที่ยวปายช่วงนี้
ตอนเช้าๆ ที่ร้านมิตรไทย จะได้ป๊ะ กะน้อง ๆ วัยสะรุ่นกว่าเจ๊เยอะ ใจดีกว่า ยิ้ม แต่ก็ยังกวน ๆ นี้หน่อยน้า) ก็ยังไม่สามารถตอบคำถามให้เป็นที่พอใจนักท่องเที่ยวได้

ถ้าใครตอบได้ช่วยบอกใน comment หน่อย
บางทีคนที่มาเที่ยวอาจมีความรู้สึกแบบเดียวกัน

อยากลองเล่าให้ฟังถึงบรรยากาศของการสนทนาให้ฟัง
แบบเหมือนจริงทุกเม็ด ไม่ได้มีอะไรตื่นเต้น หรือมีเรื่องอะไรหรอก
แต่มันเป็นบรรยากาศแบบหนังสั้น
เหมือนไม่มีใครพอใจในบทสนทนา แล้วก็เงียบ ๆ กันไป

เธอเป็นผู้หญิงเรียบ ๆ ในสายตาฉัน เธออายุราว 40 ปี จริง ๆ ก็เท่ากับฉัน
แต่ฉันรู้สึกว่า เธอแก่กว่าฉันสัก 10 ปี
เธอเข้ามาที่ร้าน ดูของในร้านอย่างไร้อารมณ์ เหมือนไม่รู้สึกชอบ พอใจ หรือเกลียด คน สัตว์ สิ่งของ และสสารทั้งหมดร้าน
คือไม่ได้รู้สึกว่า ทุกคนเข้ามาที่ร้านจะต้องชื่นชมของเรา แต่เธอทำเหมือน nothing in the world
อาจจะแฝงความรู้สึกสงสัยลึก ๆ ว่า มาเดินทำไมร้านนี้ คือถ้ามีอารมณ์สงสัยอย่างว่านั้นก็นิดเดียวเท่านั้น แทบจะเรียกได้ว่า หน้าตาเฉย ๆ มันน่าเบื่อมาก ๆ สำหรับฉัน

เธอหันมาถามฉันว่า "มาปายนี่ เค้าไปเที่ยวไหนกันคะ"
ฉันก็ถามกลับว่า "ชอบเที่ยวแบบไหนคะ"

น่าน มึน ไม่มีคำตอบให้ตัวเอง ต้องหันไปถามเพื่อนต่อ
เราชอบเที่ยวแบบไหนอ่ะ

เพื่อนของเธอเองก็ยังงงค่ะ
เราเห็นว่า เงียบไปนาน

ก็เลยแนะนำว่า ตอนเช้า ๆ น่าจะไปเที่ยวน้ำพุร้อน นอนแช่น้ำ
เขาก็บอกกันว่า เมื่อตอนเย็นไปมาแล้ว

"งั้นขับรถมาใช่มั๊ยคะ ก็ลองขับรถเที่ยว ไปปางปะผ้า เข้าถ้ำลอด"
"มันสวยหรือคะ"
ก็ไม่รู้นะ ก็ถ้าชอบผจญภัย มันก็น่าสนุก แต่เราไม่ชอบอะไรมืด ๆ ก็ถ้าชอบดูหินงอกหินย้อยก็น่าไป
คือมันดังน่ะค่ะ ค้นพบโดยฝรั่ง และก็ได้ลงหนังสือบ่อย พวกสารคดี"

พวกเขาก็เงียบกันไป ไม่มีไอเดีย เดินออกจากร้านไปเมื่อไหร่ เจ๊ยังไม่รู้เลย เงียบจริง ๆ

ไงคะ ใครมีความเห็นเรื่อง มาเที่ยวปาย ไปเที่ยวไหนดี หรือเปล่าคะ

สำหรับเราถึงแม้จะอยู่มานาน เราก็ยังไม่เที่ยวเบื่อปายเลย
ตื่นเช้ามาก็อากาศแจ่มใส น่านอนไปเรื่อย ๆ มาก วิวก็สวยทุกวัน ภูเขาล้อมรอบ ใกล้เข้ามาเป็นทุ่งนา
มันก็เหมือนมาเที่ยวทุกวัน เหมือนเราเช่า รีสอร์ทนอนทุกวัน ทุกวันนี้ได้บรรยากาศมาก ๆ เพราะเรากางเต็นท์นอนห้องใต้หลังคากันทุกคืน

คิดถึงวันแรกที่มาปาย เราไม่มีคำถามเลยว่า มาปายเที่ยวที่ไหน

เราชอบเที่ยวตลาดเช้าเมืองปาย เดินหากาแฟ บ้าน ๆ หาขนมบ้านที่ราคาชาวบ้าน ถึงแม้ไม่ค่อยอร่อยเหมือนร้านดัง ๆ ในเมือง แต่บรรยากาศแบบบ้าน ๆ อากาศดี ๆ ตามฤดูกาล ไม่รีบร้อน มองดูผู้คนในปาย เดินไปมาจับจ่ายในตลาด ดูเขาแต่งตัว ฟังเขาพูดคุย แซวกัน
คุยเรื่องหวย เรื่องการเมือง เรื่องบ้านโน้นบ้านนี่ ตัวละครเต็มไปหมด ลุงดมขายกาแฟ พี่ยู่ยี่ฉายาที่ลุงดมแกตั้งให้ก็แวะมากินกาแฟทุกเช้า ลุงขายล็อดเตอร์รี่ ชาวบ้านขาประจำ นักท่องเที่ยวพวกฮิปปี้ ที่ตื่นเช้า หรือบางคนก็ยังไม่ได้นอน
ก็มาหากาแฟถูก ๆ กินกัน

เรายังชอบไปน้ำพุร้อนทุกหน้าหนาว ไปนอนแช่น้ำ แช่เท้าก็ยังดี เราชอบถ่ายรูป ชอบวาดรูป ชอบขี่จักรยาน ชอบอ่านหนังสือ ชอบเดินด้วย ยังมีหมู่บ้านที่เรายังไม่ได้ไปเดินเล่น ถ่ายรูปอีกมากมาย

ในหนึ่งวันมีกิจกรรมให้ทำเยอะแยะมาก
คือเรารู้สึกว่าทุกอย่างมันคือการเที่ยวอ่ะค่ะ
การเดินไปแล้วเห็นร้านอาหาร ป้ายบอกเมนู ป้ายบางทีมันก็บอกถึงความเก๋า ความอร่อยได้เหมือนกันนะ ถ้าชอบใจเราก็เข้าไปกิน ก็รู้สึกว่าสนุกแล้ว ไม่จำเป็นต้องดังมาก่อน
แต่ก็ให้เห็นแล้วรู้สึกว่าน่าจะอร่อย เราก็เข้าแล้ว

อยากไปเที่ยวไหนก็อ่านหนังสือ หรือป้ายบอกทางต่าง ๆ มันน่าค้นหาทั้งนั้น
หมู่บ้านแม่ปิง หมู่บ้านจีนยูนนาน

มันเหมือนไม่รู้จะทำอะไรที่ปายดี สำหรับคนอื่น ๆ
แต่เรามีกิจกรรามเต็มเลย แต่บอกไป เขาก็ไม่ได้ชอบแบบนี้

ที่เที่ยวที่นึกขึ้นได้ก็มี กองแลน น้ำตาหมอแปลง น้ำตกจ่างม่าง
คนชอบถามกลับว่า มันสวยเหรอ

มันก็ไม่สวยแบบสุดยอด คือเจอคำถามแบบนี้แล้วรู้สึกฉุนน่ะ
ถ้าจะมาเที่ยวแบบทุกอย่างสุดยอดก็ไม่อยากให้มาปายเลย
มาแล้วก็มานั่งด่าปายกัน

เราว่า คนมาเที่ยวน่าจะสำรวจตัวเองบ้างว่า ชอบเที่ยวแบบไหนกันแน่
ก็หาที่เที่ยวที่มันเหมาะกับตัวเอง

ตอนที่ 9 การเดินทางปีที่ 4

ปีที่ 4 เราเริ่มมีมอร์เตอร์ไซด์ ก็เริ่มรู้สึกว่าเราขี่รถเที่ยวได้นี่หว่า
เราอยากขี่รถไปดอยแม่สะลอง และ แม่สาย ค่ำไหนนอนนั่น เหมือนเดิม
กางเต็นท์เอา
เราเดินทางเดือนกันนายน เพราะเป็นเดือนที่มีคนมาเที่ยวปายน้อยที่สุดในรอบปี
เป็นเดือนแห่งการพักผ่อน เพื่อรอคอยหน้าหนาว และนักท่องเที่ยวก็จะเริ่มมากัน
เราก็ขี่รถจากปายตอนเช้า มีกระเป๋า 2 ใบ ใบแรกอยู่หนังเฮีย อีกใบอยู่หน้าหว่างขาคนขี่
ซึ่งเป็นเราเอง อย่างงเลย ผู้หญิงขี่ เฮียซ้อน
honda 100 รุ่นนันทิดา ประมาณนั้น ซื้อมือ 2 มา 17,000 สภาพดีมาก เครื่องแน่น
ไปมาเชียงใหม่ทุกเดือน ก็มียางแตกครั้งแรกที่ไปเชียงใหม่ทีเดียว

จำได้ว่าวันที่ออกเดินทางก็ฝนตกหนัก เราไปติดฝนที่เลยแม่แสะไปหน่อย ไปนอนรอที่ตูบข้างทาง
ฝนหยุดก็ขี่รถต่อ โดยเอาชุดกันฝนไปทั้ง 2 คน

A piece of Pai

a piece of pai photograph by gummy
----------------------------------------
ภาพ​ทั้ง​หมดถ่าย​ใน​วันเดียว​กัน​ ​พอดี​เป็น​วันตรุษจีนปี​ 2548 ​เป็น​ปี​แรกที่หมู่บ้านจีนยูนนาน​ ​ที่มีชื่อว่า​ หมู่บ้านสันติชล​ เริ่มเปิดตัว​ให้​เป็น​สถานที่ท่องเที่ยวอย่างแท้จริง
มี​โรงเตี้ยมขายอาหารจีนเด็กๆ​ ​ผู้​ใหญ่​หันมา​แต่งตัวแบบจีนๆ​กัน​ ​รองเท้าจีน​ ​และ​เขา​ก็ทำ​ชิงช้า​ไม้​ให้​เด็ก​.​และ​นักท่องเที่ยว​ได้​เล่น​กัน​หนุกหนาน
เจ๊ก็​เลยคว้ากล้องโอลิมปุส​กับ​ฟิล์มสไลด์​ kodak 100 ​ถ่ายอย่างเมามัน​ ​แล้ว​ล้างสี​จะ​ทำ​ให้​ได้​สีสันฉูดฉาดแบบเพี้ยน​​ ​ๆ
งานชุดนี้​เจ๊​ได้​แสดงงานที่​ mitthai art gallery ​ที่ปาย​​ ​
เมื่อวันที่​ 15 ​กัน​ยายน​ถึง​ 31 ​ธันวาคม​ 2548 ​เป็น​แกลเลอรี่ของเจ๊​เอง
มี​ทั้ง​หมด​ 39 ​ภาพ
ถ้า​ใครอยาก​ได้​เอา​ไว้​ชื่นชม​ส่วน​ตัว​ เจ๊มี​ catalog ​รูปภาพที่คัด​แล้ว​ 28 ​รูป​ใน​กล่องเหล็ก
เอา​ไว้​เป็น​ที่ระลึกลึก​ ​ใน​ห้อง​ส่วน​ตัวของคุณ​ได้​ ​ใน​ราคา​ 330 ​รวมค่าส่ง​แล้ว​ ​ด้วย

อยากดูรูปเยอะกว่านี้กดตรงนี้หรือที่รูปก็ได้