อยากทำงานให้ได้วันละชิ้น

งานที่ไม่เกี่ยวกับเงิน
งานที่ทำให้่เรารู้สึกมีคุณค่าไม่ว่างเปล่า

งานถ่าย ถ่ายวันละภาพ
โยคะ ฝึกวันละท่า
งานเขียน เขียนวันละเรื่อง

แต่เรามักจะเจออุปสรรค เรื่อง
จะเอาภาพลงคอม
เราต้องเลือกรูปที่บ้าน ทำรูปตอนกลางวัน ใส่ trumb drive มา

เราต้องตื่น 9.00 ต้องนอนแค่ ตีหนึ่ง กินกาแฟ ทำงานบ้านถึง 11
นอกนั้นฝึกโยคะ อาบน้ำ ทำคอมถึง บ่ายโมง

งานเราต้องไม่ฟูมฟาย เรื่องส่วนตัว ทำแบบ รื่นรมย์มีความสุข

ทำไงชีวิตถึงจะราบรื่น สนุกทุกวัน

ไม่อยากทะเลาะกับใคร
แต่เวลาเราติดต่อกับใครแล้วมันไม่ได้ดั่งใจ เราก็โมโห

เราอยากอยู่แบบไม่ทะเลาะ แฮบปี้ ทำงานไป ทำของ ขายของได้
กลับบ้าน ทำสิ่งที่ชอบ ดูหนัง ทำกับข้าว

เฮ่อ เราต้องเข้าใจโลกมากกว่านี้ใช่มะ

เขาบอกว่า เราอาจจะไม่ค่อยได้คบใคร
เลยมีวิถีในการใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนชาวบ้าน
พอมาเจอคนมาก ๆ ที่เขาคิดไม่เหมือนเรา
เราก็เลยหงุดหงิด และแสดงอารมณ์โมโหออกไป

โลกเรานี้ มีคนหลากหลายมากมาย

ลองมองไปที่ถนนหน้าบ้านหรือหน้าบริษัท ที่ทำงาน
ลองจิ้มนิ้วไปที่คนนี้ เราก็จะพบว่า แทบจะทุกคนใช้ชีวิตที่ห่วยแตก

ชายหนุ่มที่กำลังขับรถไฟใต้ดิน ในขณะที่เขากำลังขับเคลื่อนเครื่องจักร แต่งตัวดูเป็นคนมีความรู้ สุภาพ มีความรับผิดชอบ เบื้องหลัง เขากำลังมีปัญหากับเมีย ที่อยู่ครองกันมาตั้งแต่ เรียน ปวส. ได้เสียกันแล้วท้อง ก็เลยต้องแต่งงานกัน ล้มลุกคลุกคลาน ชีวิตไม่เคยลงตัว เพราะไม่เคยพูดคุยที่จะรู้จักตัวเอง มีเวลามีเงิน ก็เอาไปกินเหล้า เข้าคาราโอเกะ รูดการ์ดเสียจนเป็นหนี้ท่วมหัว ลูกเต้าไม่มีค่าเล่าเรียน เมียเริ่มขี้เกียจ ขอแต่เงินซื้อรถ กินเหล้า บ้านช่อง ไม่ทำความสะอาด มีชีวิตอยู่ไปจนลูกโตเรียน ปวช. ลูก ๆ ทำงานไม่เป็น วัน ๆ เอาแต่เล่นเกมส์ ใช้ทำความสะอาดบ้าน ยังงงว่า ไม้กวาด หรือผ้าขี้ริ้วอยู่ที่ไหน บ้านสกปรก รกรุงรัง มันมีัความสุขกันตรงไหน แล้วจะอยู่ไปทำไม แล้วคิดดูว่า เวลาเราขึ้นรถไปใต้ดินเราต้องเจอกันคนที่มีปัญหาชีวิตอันตัวเองเป็นคนกำหนดให้ห่วยเองมาเป็นคนขับรถไฟให้เรา

เมืองไทยมันช่างอะเหน็ด อะเหนื่อย กับ บุคคลากรเช่นนี้ เยอะแยะมากมายที่ทำงานตามจุดต่าง ๆ
เราจะแก้ไขอะไรให้เขาได้ ถ้าเขาไม่ได้รู้สึกอยากจะทำชีวิตของตัวเองให้ดีขึ้นด้วย

ยังไม่รู้

ชีวิตยังมีความสุขอยู่ ยังรู้สึกว่า ตัดสินใจถูกที่มาอยู่ปาย

เดือนที่แล้วมีเรื่องที่ไม่สบอารมณ์่หลายเรื่อง

เรื่องที่ 1 เป็นเรื่องน้องชายโทรมาขอตังค์
มันน่าเบื่อมาก ที่พวกเขาใช้ชีวิตแ่บบไม่มีการวางแผน ไม่ตัดสินใจทุกอย่างให้รอบคอบ
ได้แต่สร้างปัญหา แต่ไม่แก้ไขปัญหาบ้างสักเล็ก ก็ไม่

เมื่อมันพอกหางหมู ก็โทรมาขอตังค์


เราจะทำอะไรได้
ถ้าพวกเขายังยืนกรานที่จะเลี้ยงลูกแบบนี้ ทำความสะอาดบ้านไม่เป็น ไม่ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน ไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่ ใช้จ่ายแต่เิงิน เล่นเกมส์ อยู่กับเวลาว่าง ๆ ไม่เป็นไม่อ่านหนังสือ เรียนหนังสือไปงั้น ๆ เหมือนให้มันจบ ๆ ไม่ได้ไปหาความรู้ ไม่รู้เรียนไปทำไม ไม่ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์
ดูแล้วไม่รู้ว่า ให้ลูกเกิดมาทำไม
เพราะดูแล้ว ไม่เกินอายุ 20 ก็คงทำใครท้อง ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงท้องก่อน อายุ 20

ฉันรู้สึกว่า ฉันยังไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลี่ยน น้อง ๆ ได้ แล้วเราจะหวังให้คนอื่นแก้ไขการใช้ชีวิตที่ถูกได้ยังไง

ฉันก็เลยจะเลิกสนใจว่าพวกเขาจะอยู่กันยังไง
ช่างแม่ง อยากจะทำชีวิตให้มันมีปัญหาก็ทำต่อไป
เพราะถ้าเราไปยุ่ง เราก็ต้องมานั่งทำงาน แล้วก็โอนเงินไปให้พวกเขาแน่ ๆ

ไม่ได้เสียดายเงินที่จะให้น้อง ๆ
แต่ถ้าเขาขอมาเพื่อจะเริ่มต้นการลงทุนสักอย่าง ตั้งใจทำ ชอบทำ จะไม่ว่าเลย

แต่นี่ ขอตังค์เพื่อจ่ายค่าเล่าเรียน ค่าบัตรเครดิตที่ค้างไว้ 20000 กว่า
ไม่รู้ไปรูดอะไรนักหนา ไม่มีตังค์แต่ไปรูดการ์ด ไม่เข้าใจเลย

นี่ไงหล่ะ เหยื่อของบัตรเครดิต
ไม่ได้ด่า บัตรเครดิต แต่ด่าคนใช้ ที่ใช้ไม่เป็น
ตัวบัตรมันก็มีประโยชน์ ตรงเราไม่ต้องพกเงินเยอะ ถ้าเรามีเงินในธนาคาร ก็รูดไป
เราไม่ควรรูดเกินเงินที่มี
หรือถ้าจะรูดเกินก็ต้องแน่ใจว่า เราจะหาเงินมาใช้ทัน คือเราอาจจะรูดเพื่อไปลงทุน แล้วได้กำไรเป็นผลตอบแทนเอาทุนไปคืนบัตรเครดิต

ฉันรู้สึกว่าฉันเปลี่ยนโลกนี้ไม่ได้จริง ๆ มันคงต้องดับไป จะเร็วหรือช้า ก็ดับ
อยู่ให้เป็นสุขดีกว่า

เรื่องที่ 2